ბუნებისათვის ღვთიური სახელმძღვანელო: წინასწარმეტყველება
მთელი სამყაროს შემქმნელი, მფლობელი და მმართველი ღმერთი (ალლაჰი) საყოველთაო სამყაროს ნაწილად ცნობილ დედამიწაზე ადამიანის არსებობის მიზანს დანიშნავს. მას განკარგვის, აზროვნებისა და გააზრების შესაძლებლობა მისცა, სიკეთისა და ბოროტების გარჩევის უნარი, არჩევანისა და ნებისყოფის გამოყენების შესაძლებლობა. ღმერთმა მისცა თავისუფლება და დედამიწაზე თავის ხალიფად გამოგზავნა.
ამ ქვეყნად არსებულ სამყაროში არსებობს ორი მთავარი მხარე, რომელთაგანაც ადამიანმა თავისუფლად უნდა აირჩიოს ერთი. ერთი მხარე არის სარწმუნოება და სიმართლე, რომელსაც წარმოადგენს ღმერთი, ხოლო მეორე — სიცრუე, რომელიც სიმბოლიზებულია შეითანის გზით. ღმერთმა ადამიანებს სწორ გზაზე გასავლელად, სიწმინდე და მხილება უფალი გრძნობა სახით, ისლამის გზას გამოუქვეყნა ღვთიური გზავნილები, აგრეთვე ეს გზავნილები ჰარმონიულად აქციოდნენ წინასწარმეტყველები, რომლებიც არ მხოლოდ განცხადებებით, არამედ ცხოვრებითაც უნდა აჩვენებდნენ ღვთიურ გზას.
თუ ადამიანი აირჩევს კარგ მხარეს, ის სამყაროში მშვიდობასა და სიმშვიდეს მიიღებს, ხოლო განდგომა და შეითანის გზის არჩევით, ის განიცდის სამყაროში დიდ ტკივილებს და წამებას, ხოლო საზღვრებში საყოველთაო ცეცხლში გაერთიანდება. ამ არჩევანს, ღმერთის სიყვარულისკენ დაბრუნება ისლამი ეწოდება.
შემქმნელი ღვთის მიერ პირველ ადამიანად (ჰზ. ადამი და ჰზ. ჰავა) დამოწმებული მიმართულებების მიხედვით, ისინი დაუბრუნდნენ ცხოვრება ცოდნას, რომელიც მათ უფალი შეატყობინათ და დაეხმარა ცხოვრების წესში, რომელიც მათთან ერთად კურთხეულ იყოფა. ჰზ. ადამს სხვებისთვის სწორი ცხოვრებისა და ნიჭიერებისა წესები განიზომეს, სადაც მოყვანილი იქნა „მუსლიმ“-ის აზრი.
ისლამის დარიგება ყველა ეპოქაში უნდა იყოს დაფუძნებული ორი სხვადასხვა წყაროდ: პირველი — ღვთის სიტყვა, და მეორე — ღვთის წინასწარმეტყველები. წინასწარმეტყველები, რომლებსაც უფალმა არა მხოლოდ სიტყვების გაცნობები, არამედ მათი განხორციელების მაგალითი უნდა ჰქონდეს.
პირველი წინასწარმეტყველი იყო ჰზ. ადამი, ხოლო ბოლო წინასწარმეტყველი იყო ჰზ. მუჰამედ (სალლალაჰუ ალეიჰი ვა-სალლემი).
ყურანში მოხსენიებული წინასწარმეტყველები:
- ჰზ. ადამი (ა.ს.)
- ჰზ. ადრისი (ა.ს.)
- ჰზ. ნუჰი (ა.ს.)
- ჰზ. ჰუდი (ა.ს.)
- ჰზ. სალიჰი (ა.ს.)
- ჰზ. აბრაამი (ა.ს.)
- ჰზ. ისმაილი (ა.ს.)
- ჰზ. ლუთი (ა.ს.)
- ჰზ. ისჰაკი (ა.ს.)
- ჰზ. იაკუუბი (ა.ს.)
- ჰზ. იუსუფი (ა.ს.)
- ჰზ. აუიბი (ა.ს.)
- ჰზ. შუაიბი (ა.ს.)
- ჰზ. მუსა (ა.ს.)
- ჰზ. ჰარონი (ა.ს.)
- ჰზ. დავითი (ა.ს.)
- ჰზ. სოლომონი (ა.ს.)
- ჰზ. ზულკიფლი (ა.ს.)
- ჰზ. ილია (ა.ს.)
- ჰზ. ელია (ა.ს.)
- ჰზ. იონასი (ა.ს.)
- ჰზ. ზაქარიასი (ა.ს.)
- ჰზ. იაჰი (ა.ს.)
- ჰზ. ისა (ა.ს.)
- ჰზ. მუჰამედი (სალლალაჰუ ალეიჰი ვა-სალლემი)
ამასთან ერთად, მუჰამედი (სალლალაჰუ ალეიჰი ვა-სალლემი) არის ბოლო წინასწარმეტყველი, ხოლო ამ ათეულს ჰზ. უზეირი, ჰზ. ლოქმანი და ჰზ. ზულკარნეინი შესაძლოა სხვა პირებს შორის გამორჩეულად მიგვაჩნია, თუმცა არა ცნობილია, არიან თუ არა ისინი წინასწარმეტყველები.
წინასწარმეტყველები ასევე მასწავლებლებულნი არიან არ მხოლოდ წესების და რეკომენდაციების გადაცემაზე, არამედ ადამიანის ცხოვრების ხარვეზების გამოსწორებაზეც, ამასთან, უნდა ახდენდნენ საზოგადოების ლიდერობას და მათი სიმართლის მაგალითები ცხადად აჩვენებდნენ. ეს ურთიერთგაკავშირებული კომპონენტები ვერ დაიყრება, რადგან მხოლოდ მათ შორის ერთად, შესაძლებელია სწორი გზა და აზრი გააცნობიერო.
როგორც ეს იყო ძველ დროში, ახლაც ადამიანი ისლამში ღვთიური ძალაუფლების დიდობასაც იმას ახდენს ორი მთავრი წყაროდ: ერთი – ალლაჰის სიტყვით კითხულობს კორნებს, მეორე – ჰზ. მუჰამედის ცხოვრების მაგალითით.
ისლამის გაცნობიერება არ მხოლოდ თვითონ კორნით მიეწოდება, არამედ ამ მისწავლულთქვამდიდარ ცხოვრებით არის შესაძლებელი.