ԱԼԼԱՀՆ ԵՎ ԱԼԼԱՀԻՆ ՀԱՎԱՏԱԼԸ ԻՍԼԱՄՈՒՄ
Ալլահ Թաեալան աշխարհների Տերն է։ Ամեն տեսակի գոհություն, փառք, զորություն և վեհություն պատկանում է միայն Նրան։ Ինչ կա երկնքում և երկրի վրա՝ Նրանն է։ Մեր Տերը բացարձակ ուժի և անվերջ իմաստության տեր է։ Նա է, որ ստեղծում է կյանքն ու մահը, շնորհում է թագավորություն ու դիրք, բարձրացնում ում որ ցանկանա և խոնարհեցնում ում որ կամենա։ Նա է Ստեղծողը և շարունակում է ստեղծել։ Նա է, որ կյանք է տալիս, կերակրում, պահպանում ու ապահովում։ Մարդու կյանքի բոլոր պահերին ու բոլոր ոլորտներում իշխանություն ունեցողը միայն Նա է։
Ալլահին հավատալը Իսլամ ընդունելու առաջին պայմանն է։ Հավատալ, որ Ալլահը գոյություն ունի, Նա միակն է, չունի համարժեք, նման կամ գործընկեր՝ նշանակում է ընդունել Թավհիդը (Ալլահի միասնության հավատալիքը), ինչը հավատքի հիմնական սկզբունքն է։ Մեր Տիրոջ՝ այն մեկի, ով մեզ ստեղծել է ոչնչից և տալիս է անթիվ բարեգործություններ, մեր հանդեպ ունեցած ամենամեծ իրավունքն այն է, որ մենք հավատանք Նրան։
Ալլահին հավատալը նշանակում է հետևել Նրա կողմից ուղարկված մարգարեին և Նրանից իջեցված Գիրքին, ընդունել Նրա սահմանած կանոններն ու օրենքները։ Իրական հավատացյալը Ալլահին հավատալը չի համարում պարզապես խոսքերով արտահայտված։ Ընդհակառակը, հավատալ Ալլահին՝ նշանակում է ճանաչել Նրան ինչպես Ղուրանի այաներով, այնպես էլ Մարգարեի հադիսներով, և այդ հավատքով ապրել կյանքը։ Ալլահին հավատալը իմաստ է տալիս հավատացյալի կյանքին, ուղղություն է տալիս նրա մտքերին ու որոշումներին, ու ազդում է նրա հարաբերությունների վրա՝ թե կենդանի, թե անշունչ արարածների հետ։ Այդ իսկ պատճառով հավատը, որն արմատացած է հավատացյալի լեզվում և սրտում, իրականում բարության երաշխիքն է երկրի վրա։
Ալլահին հավատացող մարդը բոլոր գործերում փնտրում է Տիրոջ բավարարվելը։ Նա պաշտպանում է ընտանիքի, ազգականների, հարևանների և իր հետ աշխատողների իրավունքները։ Ամեն պարտականություն կատարում է վստահության գիտակցությամբ։
Ալլահին հավատացող մարդը գիտի, որ նույնիսկ ամենափոքր բարիքը կամ չարը անպայման հատուցվելու են։ Նա երբեք չի փոխարինում իր հավիտենական կյանքը այս անցողիկ աշխարհով և ապրում է հաշվետու ու պատասխանատու կյանքով։