Jihad
Het begrip jihad, afkomstig van de Arabische wortel j-h-d (cehd), betekent letterlijk “inspanning leveren”, “streven”, of “zich inzetten”. In religieuze terminologie verwijst jihad naar elke vorm van strijd – zowel lichamelijk als spiritueel – tegen vijanden, tegen de ego (het lagere zelf), tegen Satan en tegen morele verdorvenheid zoals fitna, zonde, immoraliteit en onrecht. Met andere woorden, jihad omvat zowel de innerlijke strijd (de grote/spirituele jihad) als de uiterlijke strijd tegen vijanden (de kleine/fysieke jihad).
Zoals uit de definitie blijkt, verwijst jihad niet alleen naar gewapende strijd tegen vijanden, maar ook naar de felle, morele strijd van de mens tegen zijn eigen ego, ondanks de listen van Iblis. Zolang men deze innerlijke strijd niet overwint, komt ook de uiterlijke jihad in gevaar. Want dan dreigt een oorlog, die in naam van Allah wordt gevoerd, te ontaarden in een strijd om eer, roem en buit. In dat geval verliest jihad, dat in essentie bedoeld is om het menselijk leven te beschermen en waardigheid te geven, zijn kern en verandert het in een middel om levens te nemen en rijkdom te vergaren.
De geschiedenis van oorlog is zo oud als de mensheid. Maar de opvatting van oorlog binnen de islamitische leer verschilt fundamenteel van die in andere religies of ideologieën. In de islam wordt oorlog niet gevoerd om te onderdrukken, maar om rechtvaardigheid te vestigen. Islamitische jihad is niet bedoeld om rijkdom te vergaren, land te veroveren, mensen te overheersen, zich superieur te tonen, hen te doden of tot slaaf te maken, hun rijkdom te plunderen of koloniën te stichten. Toen de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) het vaandel van de expeditie naar Tabuk aan Ali overhandigde, zei hij:
“O Ali, informeer de Joden met wie je strijdt over hun rechten. Als slechts één van hen door jouw toedoen tot de leiding wordt gebracht, is dat beter voor jou dan rode kamelen.”
(rode kamelen waren destijds het kostbaarste bezit)
