Islomda namoz
Namoz (Ṣalāh) Islomda Allohga ibodatning eng asosiy shaklidir.
Kuniga besh marta o‘qiladi: tong (Fajr), tush (Dhuhr), peshin (ʿAsr), shom (Maghrib) va xufton (Ishāʾ).
Har bir vaqt ma’lum vaqt oralig‘ida o‘qiladi va Allohni yodga olish, shukr qilish va Uning bilan bog‘lanish uchun imkoniyatdir.
Namozda ma’lum harakatlar bor: turish, rukū, sajda va o‘tirish. Bu harakatlar nafaqat jismoniy, balki ma’naviy ma’nolarga ham ega.
Sajda — inson Allohga eng yaqin bo‘lgan onadir.
Namoz arab tilida o‘qiladi, chunki Qur’on tilidir, lekin ma’nosini o‘rganish rag‘batlantiriladi.
Namozda o‘qilganlar Allohni ulug‘lash, rahmat so‘rash va hidoyat tilashdir.
Namozning maqsadi insonni dunyo bandliklaridan ajratib, Yaratuvchi bilan bog‘lashdir. Bu faqat marosim emas, balki ongli yo‘nalishdir.
🕌 Namoz musulmon qalbini kuniga besh marta Allohga sozlashdir.