Ibadet w Islamie
Ibadet oznacza „posłuszeństwo, uległość, służenie, okazywanie pokory, uznawanie Boga za swego Pana”. W kontekście religijnym, ibadet to „świadome posłuszeństwo, które wiąże się z wykonywaniem czynów i intencjami, za które otrzymuje się nagrodę, a które wyrażają szacunek i bliskość do Boga”. Ibadet wobec Boga jest szczytem posłuszeństwa i szacunku. W Koranie mówi się, że ludzie zostali stworzeni, by oddawać cześć Bogu (Zariyat, 51:56), a wszyscy prorocy wzywali swoich ludzi do oddawania czci Bogu (Al-Bakara, 2:83).
W Koranie pojęcie ibadetu jest używane w różnych znaczeniach, takich jak: monoteizm (en-Nisa, 4:36), posłuszeństwo (Al-Bakara, 2:172), modlitwa (Al-Mu’minun, 40:60), pokora (Al-Fatiha, 1:5), wiara i dobre uczynki (en-Nisa, 4:172-173), wychwalanie Boga i pokłony (Al-A’raf, 7:206), poznanie i uznanie Boga (ez-Zariyat, 51:56). Z tych znaczeń wynika, że ibadet w szerokim sensie oznacza przestrzeganie nakazów i zakazów Islamu oraz ochronę granic wyznaczonych przez Boga.
Aby jakiś czyn mógł być uznany za ibadet, konieczne są trzy elementy: wiara, intencja i szczerość. Ibadet musi być wykonywany w celu zadowolenia Boga i zgodnie z naukami Islamu.
W praktyce ibadety dzielą się na cztery kategorie:
- Ibadety serca – takie jak: wiara, szczerość, intencja, medytacja, wiedza o Bogu, cierpliwość, pobożność.
- Ibadety ciała – takie jak: modlitwa, post, wspomnienia Boga na języku (zikr) i modlitwa (dua), dobroć wobec rodziców, życzliwość wobec ludzi oraz utrzymywanie więzi rodzinnych.
- Ibadety majątkowe – takie jak: jałmużna (zakat), pomoc dla bliskich i ubogich, wydawanie majątku na rzecz Boga.
- Ibadety obejmujące zarówno majątek, jak i ciało – takie jak: pielgrzymka do Mekki (hajj), dżihad.
Źródło: Diyanet
