Vasten in de Islam
In de Islam betekent vasten dat men gedurende de maand Ramadan van zonsopgang tot zonsondergang afziet van eten, drinken en seksuele handelingen; het is niet alleen een lichamelijke oefening, maar ook het beheersen van de tong, woede en verspilling. Het doel is de wilskracht te versterken, de waarde van zegeningen te leren kennen en te herinneren aan de ontberingen van anderen.
Moslims nuttigen ’s ochtends sahur en breken hun vasten ’s avonds met iftar; iftar is vaak een moment van delen en solidariteit. Zieken, ouderen, zwangere of zogende vrouwen en reizigers krijgen versoepelingen; wie niet kan vasten, kan dit later inhalen of behoeftigen ondersteunen met fidya.
Vasten is niet alleen honger lijden, maar een aanbidding om het hart te zuiveren en sociale empathie te ontwikkelen. De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) zei:
“Wie een vastende persoon te eten geeft om zijn vasten te verbreken, ontvangt een beloning gelijk aan die van de vastende persoon, zonder dat de beloning van de vastende persoon vermindert.” (Tirmidhi, Savm, 82)
