Намазот во исламот
Намазот (салат) е најосновната форма на обожување на Алах во исламот.
Се извршува пет пати на ден: на разденување (фаџр), напладне (зухр), попладне (аср), на зајдисонце (магриб) и навечер (иша).
Секој намаз се клања во одредено време и претставува можност за сеќавање на Алах, изразување благодарност и зајакнување на духовната врска со Него.
Намазот вклучува одредени физички движења: стоење, поклонување (руку‘), сижда (прострација) и седење.
Овие движења не се само физички, туку имаат и длабоко духовно значење.
Сижда (прострацијата) е моментот кога човекот е најблизу до Алах.
Намазот се изведува на арапски, бидејќи тоа е јазикот на Куранот, но се охрабрува да се научи и разбере неговото значење.
Во намазот се изговараат зборови за воздигнување на Алах, молба за милост и барање на упатство.
Целта на намазот е човекот да се оддалечи од световните грижи и да воспостави врска со својот Создател.
Тоа не е само ритуал, туку свесно насочување.
🕌 Намазот е како да се насочи срцето на муслиманот кон Алах пет пати дневно.