ຄວາມເຊື່ອຕໍ່ຄວາມກຳນົດແລະໂຊກຊະຕາໃນສະສາຫນາອິສລາມ
ຕາມຫຼັກຂອງສະສາຫນາອິສລາມ ບໍ່ມີສິ່ງໃດເກີດຂຶ້ນໂດຍບໍ່ມີເຫດຜົນ ຫຼືໂດຍບັງເອຍ. ຈັກກະວານທັງໝົດເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີລະບຽບທີ່ສົມບູນ. ພວກເຮົາເອີ້ນລະບຽບນີ້ວ່າ “ຄວາມກຳນົດ” (ຄາເດຣ): ການທີ່ອັລລາຫ໌ຮູ້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງລ່ວງໜ້າ ແລະກຳນົດສິ່ງນັ້ນດ້ວຍຄວາມຊັດເຈນແລະຄວາມເຫດຜົນ. “ກະຊາ” (ຄາຊາ) ແມ່ນການທີ່ສິ່ງນັ້ນເກີດຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ຖືກກຳນົດໄວ້ແລ້ວ.
ແຕ່ສິ່ງນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ມະນຸດບໍ່ມີຈິດໃຈເສລະ. ອັລລາຫ໌ໄດ້ປະທານສິ່ງຫຼາຍໃຫ້ແກ່ມະນຸດ ເຊັ່ນ ປັນຍາ, ຈິດໃຈແລະມະນະຈິດ. ມະນຸດເລືອກໄດ້ ແລະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການກະທຳຂອງຕົນ. ອັລລາຫ໌ຮູ້ວ່າມະນຸດຈະເລືອກຢ່າງໃດ ແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ເຮັດແບບນັ້ນ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບນັກດາຣາສາດທີ່ຮູ້ວ່າຈະມີການບັງເວັນ ການຮູ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເປັນຕົນເຫດ.
ອັນຄຳຂອງຄຣານໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ:
"ບໍ່ມີເຫດການໃດເກີດຂຶ້ນແກ່ພວກເຈົ້າ ນອກຈາກວ່າມັນໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຄັ້ງສືຫນຶ່ງ ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະສ້າງມັນ."
(ອັວ-ຫາດິດ, 57:22)
ຄວາມເຊື່ອໃນໂຊກຊະຕາແມ່ນໃຫ້ຄວາມສະບາຍໃຈແກ່ມະນຸດ: ມັນເຮັດໃຫ້ການສູນເສຍເປັນສິ່ງທີ່ມີຄວາມໝາຍ ແລະໃຫ້ຄວາມສຳເລັດເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ໂຕໃຫຍ່ເກີນໄປ. ມະນຸດພະຍາຍາມ, ໄວ້ໃຈໃນອັລລາຫ໌ ແລະປ່ອນໃຫ້ພຣະອົງເປັນຜູ້ຕັດສິນໃຈໃນຜົນທີ່ໄດ້. ເນື່ອງຈາກວ່າພຣະອົງຮູ້ດີທີ່ສຸດວ່າຫຍັງແມ່ນຖືກຕ້ອງ.