ການບູຊາໃນອິສລາມ

ການບູຊາໃນອິສລາມ

ຄຳວ່າ “ການບູຊາ” ໝາຍເຖິງ: ການເຊື່ອຟັງ, ການນ້ອມຕົວ, ການຮັບໃຊ້, ການຖ່ອມຕົນ, ແລະການຍົກຍ້ອງເອົາເປັນພຣະເຈົ້າ. ໃນຄວາມໝາຍທາງສາສະໜາ, ການບູຊາແມ່ນ: “ຄວາມເຊື່ອຟັງຢ່າງຕັ້ງໃຈແລະມີເຈດຕະນາ, ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນບຸນ ແລະເປັນການຖວາຍຄວາມນັບຖື ແລະຄວາມໃກ້ຊິດແກ່ອັລລາຮ໌.” ການບູຊາອັລລາຮ໌ແມ່ນຈຸດສູງສຸດຂອງຄວາມເຊື່ອຟັງແລະຄວາມນັບຖື.

ໃນຄຣະອານໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ ມະນຸດຖືກສ້າງຂຶ້ນເພື່ອບູຊາອັລລາຮ໌ (ຊູຣາ ຊາຣິຍາດ, 51:56), ແລະປະສົງຂອງບັນດານະບີທັງຫຼາຍແມ່ນເພື່ອເຊີນໃຫ້ມະນຸດບູຊາພຣະເຈົ້າ (ບາກາຣາ, 2:83).

ໃນຄຣະອານ, ຄຳວ່າ “ການບູຊາ” ໄດ້ຖືກໃຊ້ໃນຄວາມໝາຍຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການຍົກຍ້ອງອັນເປັນເອກະທິບາຍ (ນິຊາ, 4:36), ການເຊື່ອຟັງ (ບາກາຣາ, 2:172), ການອະທິຖານ (ເມື່ອນ, 40:60), ການນ້ອມຕົວ (ຟາຕິຮາ, 1:5), ຄວາມເຊື່ອແລະການປະພຶດດີ (ນິຊາ, 4:172-173), ການສັນລະເສີນແລະການກົບ (ອາຣາຟ, 7:206), ແລະການຮູ້ຈັກອັລລາຮ໌ (ຊາຣິຍາດ, 51:56). ຈາກນີ້, ຄວາມໝາຍກວ້າງຂອງການບູຊາແມ່ນການປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງ ແລະເລື່ອນໄວ້ຈາກສິ່ງທີ່ຖືກຫ້າມຂອງອິສລາມ ແລະການຖືຄວາມຂອບເຂດຂອງອັລລາຮ໌.

ເພື່ອໃຫ້ການກະທຳໃດໜຶ່ງເປັນການບູຊາໄດ້, ຜູ້ປະພຶດຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອ, ເຈດຕະນາ, ແລະຄວາມບໍລິສຸດໃນໃຈ. ການບູຊາຈະຕ້ອງຖືກກະທຳເພື່ອໄດ້ຮັບຄວາມພໍໃຈຈາກອັລລາຮ໌ ແລະຕ້ອງສອດຄ່ອງກັບຄຳສອນຂອງອິສລາມ.

ໃນທາງປະຕິບັດ, ການບູຊາໃນຄວາມໝາຍກວ້າງ ແບ່ງອອກເປັນ 4 ປະເພດ:

a) ການບູຊາທາງໃຈ: ຄວາມເຊື່ອ, ຄວາມບໍລິສຸດ, ເຈດຕະນາ, ການຄິດພິຈາລະນາ, ການຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ, ຄວາມອົດທົນ, ແລະຄວາມຍໍມື່ງ.

b) ການບູຊາດ້ວຍລ່າງກາຍ: ການລະໝົດ, ການຖືບວດ, ການອະທິຖານ, ການກ່າວເຊີນໃນພຣະນາມອັລລາຮ໌, ການເຮັດດີຕໍ່ພໍ່ແມ່ ແລະຄົນອື່ນ.

c) ການບູຊາດ້ວຍຊັບສິນ: ການໃຫ້ຊາດາກາຣ, ເງິນບຣິຈາກ, ການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ຍາກຈົນ, ແລະການໃຊ້ຈ່າຍໃນທາງຂອງອັລລາຮ໌.

d) ການບູຊາທີ່ໃຊ້ທັງກາຍແລະຊັບສິນ: ໄປປະກອບພິທີຮັດ, ການເຂົ້າຮ່ວມຍິຮາດ ແລະສູ້ເພື່ອພຣະເຈົ້າ.