ლოცვა ისლამში
ლოცვა (სალათი) ისლამში არის ყველაზე ძირითადი ფორმა ღვთისმსახურებისა ალლაჰის მიმართ.
ლოცვა ტარდება დღეში ხუთჯერ: გათენებისას (ფაჯრი), შუადღისას (ძუჰრი), შუადღის შემდეგ (ასრი), მზის ჩასვლისას (მაგრიბი) და ღამით (იშა).
ყოველი ლოცვა უნდა შესრულდეს განსაზღვრულ დროში და ეს არის შესაძლებლობა ალლაჰის გახსენებისა, მადლობის გამოხატვისა და სულიერი კავშირის გაძლიერების.
ლოცვა მოიცავს განსაზღვრულ ფიზიკურ მოძრაობებს: დგომა, კრძალვა (რუკუ), განწმენდილი დაქუხება (სუჯუდი) და დასვენება.
ეს მოძრაობები არ არის მხოლოდ ფიზიკური, ისინი სიღრმისეული სულიერი მნიშვნელობის მატარებელია.
სუჯუდი არის მომენტი, როდესაც ადამიანი ყველაზე ახლოს არის ალლაჰთან.
ლოცვა აღასრულება არაბულ ენაზე, რადგან ყურანი სწორედ ამ ენაზეა, მაგრამ სამაგალითოა მისი მნიშვნელობის სწავლა და გაგება.
ლოცვის დროს წარმოთქმული ტექსტი შეიცავს ალლაჰის დიდების შეწევნას, მოწყალების თხოვნას და სწორი გზის ძებნას.
ლოცვის მიზანია, რომ ადამიანი გამოეყოს სამყაროების ყოველდღიურ საქმიანობას და დაამყაროს კავშირი თავისი შემოქმედისთან.
ეს არ არის მხოლოდ რიტუალი, არამედ გონივრული მიმართულებაა.
🕌 ლოცვა ნიშნავს, რომ მუსლიმის გული დღის განმავლობაში ხუთჯერ მიმართავს ალლაჰს.