İslam’da Hac
Hac, İslam’ın beş temel ibadetinden biridir. Her yıl milyonlarca Müslüman, Allah’ın davetine icabet ederek Mekke’ye, kutsal Kâbe’ye gelir.
Bu yolculuk, sadece bir ibadet değil, aynı zamanda bir manevî yeniden doğuştur.
Hacılar, sade beyaz bir giysi olan ihramı giyerek dünyadaki tüm farkları geride bırakır. Herkes eşittir; zengin, fakir, yönetici ya da işçi…
Bu elbise, aynı zamanda ölümü ve yeniden dirilişi hatırlatır — bir kefen gibi.
Hac sırasında yapılan her adımın sembolik bir anlamı vardır:
Kâbe’nin etrafında dönmek, Allah’ın birliğini ve evrenin uyumunu simgeler.
Arafat’ta durmak, insanın hatalarıyla yüzleşip affedilme dileğidir.
Şeytan taşlamak, kötülük ve bencilliğe karşı verilen mücadeleyi temsil eder.
Hac, insanın nefsini terbiye ettiği, sabrı öğrendiği, kalbini arındırdığı bir yolculuktur.
Sonunda hacı, geldiği gibi dönmez; ruhen yenilenmiş, kalben arınmış ve barış dolu bir insan olarak döner.