TRÚ Á EFTIRLÍFIÐ Í ÍSLAM
Trúin á eftirlífið tjáir hugmyndina um að maðurinn muni mæta annarri og sannari veruleika eftir þetta jarðlíf. Samkvæmt íslam er þetta líf aðeins tímabundinn prófstaður og hið raunverulega líf hefst í heimi hins eilífa – á hinnum heimi. Í Kóraninum er minnt á að maðurinn hafi verið skapaður úr engu og lögð er áhersla á að endurlífgun eftir dauðann sé einnig innan krafta Guðs:
„Heldur maðurinn að við getum ekki safnað saman beinum hans? Já, við erum fullfær um að endurmynda jafnvel fingurgómana hans.“ (Súra al-Qiyāma, 75:3–4)
Trú á eftirlífið frelsar tilveru mannsins frá því að vera bundin einungis við efnislega tilveru og kallar hann til æðri siðferðilegrar ábyrgðar. Hún styrkir hugmyndina um að góðvild, réttlæti og miskunn eigi ekki aðeins að vera fyrir jarðneskan ávinning, heldur fyrir eilífa umbun. Þessi trú veitir einnig sýn á heim þar sem réttlæti mun verða fyllilega uppfyllt og réttur hinna kúguðu endurreistur. Þetta er kröftug sýn sem getur gefið von og ró, sérstaklega þeim sem telja lífið vera merkingarlaust.
Trúin á eftirlífið er djúp sannleikur sem opnar dyrnar að því að spyrja um tilgang mannlegrar tilveru.
