Զաքաթը իսլամում
Զաքաթը իսլամի հիմնական պաշտամունքներից մեկն է, և բառի իմաստն է «մաքրման» և «աճի»:
Մուսուլմանները հոգեպես և հասարակական առումով մաքրվում են, իրենց ունեցվածքի որոշ մասը կարիքավորներին տալով:
Այս պաշտամունքը միայն փող տալը չէ. այն արտահայտում է կիսվելու, արդարության և միասնության ոգին:
Զաքաթ տվող անձը իր ունեցվածքը օգտագործում է Ալլահի ճանապարհին, հեշտացնում է կարիքավորների կյանքը և նպաստում հասարակական հավասարակշռությանը:
Զաքաթը նաև հոգու մաքրությունն ու մարդու եսասիրությունից ազատվելն է նշանակում:
Չնայած նյութական առումով դա փոքր զոհաբերություն է թվում, այն մեծ փոփոխություն է ստեղծում սրտում. զարգացնում է կարեկցանք, մարդասիրություն և հասարակական պատասխանատվության զգացում:
Եզրափակելով՝ զաքաթը պաշտամունք է, որը ուժեղացնում է թե՛ անհատին, թե՛ հասարակությանը, հիմնված սիրո և միասնության վրա:
Իսլամում զաքաթը դիտվում է որպես ճանապարհ՝ մեր ստացած օրհնությունները կիսելու և մաքրելու թե՛ հոգին, թե՛ հասարակությունը:
