Allah Teâlâ é o Señor de todos os mundos. Toda a alabanza, gloria, poder e grandeza pertencen só a El. Todo o que está nos ceos e na terra é Seu. O noso Señor é dono dun poder absoluto e dunha sabedoría infinita. El é quen creou a vida e a morte, quen dá riquezas e posicións, quen exalta a quen quere e abate a quen quere. El é o Creador que segue a crear continuamente. El é quen dá vida, quen alimenta, quen sostén e protexe. Só El ten autoridade sobre cada aspecto e cada momento da vida, gobernándoa e dirixíndoa.
A fe en Deus é o primeiro requisito para honrarse co Islam. Crer na existencia e unidade de Deus, e aceptar que non ten iguais nin compañeiros, é o alicerce principal da fe. O maior dereito que ten sobre nós o noso Señor, que nos creou de nada e nos dá innumerables bendicións, é que creamos nel.
Crer en Deus implica seguir o Profeta que El enviou e o Libro que El revelou, e someterse aos límites e mandatos que determinou. O crente non considera a fe en Deus simplemente como palabras pronunciadas. Pola contra, crer en Deus require coñecer ao noso Señor a través dos versículos do Corán e os hadices do Profeta, e vivir toda a vida baseado nesta fe. A fe en Deus dá sentido á vida do crente, guía os seus pensamentos e decisións, e afecta as súas relacións con todos os seres, animados ou inanimados. Por isto, a fe que florece nos labios e enraíza no corazón do crente é, en realidade, a garantía do ben na terra.
A persoa que cre en Deus procura sempre o pracer do seu Señor en todo o que fai. Respecta os dereitos da súa familia, parentes, veciños e aqueles que traballan con el. Cumpre todas as responsabilidades que asume con conciencia de ser un depositario.
A persoa que cre en Deus sabe que ata o máis pequeno acto de ben ou mal terá a súa retribución. Non cambia a vida eterna polos praceres temporais deste mundo, e vive dunha maneira que poida render contas no último día.