روزه در اسلام
در اسلام، روزه به معنای خودداری از خوردن، نوشیدن و روابط جنسی از اذان صبح تا غروب آفتاب در ماه رمضان است؛ این عمل تنها جسمانی نیست بلکه شامل کنترل زبان، خشم و پرهیز از اسراف نیز می‌شود. هدف، تقویت اراده، یادآوری ارزش نعمت‌ها و درک محرومیت دیگران است.
مسلمانان پیش از صبح سحری می‌خورند و هنگام غروب با افطار روزه را باز می‌کنند؛ افطار اغلب زمانی برای همدلی و همبستگی است. برای بیماران، سالخوردگان، زنان باردار/شیرده و مسافران آسان‌گیری شده است؛ کسانی که نمی‌توانند روزه بگیرند بعداً قضا می‌کنند یا با پرداخت فدیه نیازمندان را یاری می‌دهند.
روزه تنها گرسنگی نیست، بلکه عبادتی برای پاکسازی قلب و افزایش همدلی اجتماعی است. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «هر کس روزه‌داری را افطار دهد، همانند ثواب او را خواهد داشت، بدون اینکه از ثواب روزه‌دار چیزی کم شود.» (ترمذی، صوم، ۸۲).