ایمان به آخرت در اسلام
ایمان به آخرت بیانگر این ایده است که انسان با واقعیتی فراتر از این زندگی دنیوی روبرو خواهد شد. بر اساس اسلام، این دنیا فقط مکانی موقتی برای آزمایش است و زندگی واقعی در سرای آخرت آغاز می‌شود. قرآن کریم به انسان یادآوری می‌کند که او از عدم آفریده شده و تأکید می‌کند که زنده شدن پس از مرگ نیز در قدرت خداوند است: “آیا انسان می‌پندارد که ما استخوان‌های او را جمع نخواهیم کرد؟ آری، ما حتی قادریم سرانگشتان او را به حالت نخستین برگردانیم” (قیامت ٧٥:٣-٤).
ایمان به آخرت نگاه به زندگی را از محدود شدن به وجودی مادی فراتر می‌برد و انسان را به مسئولیت اخلاقی بالاتری فرا می‌خواند. این ایمان، این اندیشه را تقویت می‌کند که اعمال نیک، عدالت و رحمت نباید صرفاً برای منافع دنیوی انجام شوند، بلکه برای پاداش ابدی باشند. افزون بر این، این باور تصویری از جهانی ارائه می‌دهد که در آن حقوق مظلومان بازگردانده می‌شود و عدالت برقرار می‌گردد. این دیدگاه، به‌ویژه برای کسانی که زندگی را بی‌معنا می‌پندارند، امید و آرامش می‌بخشد. ایمان به آخرت درِ تفکر درباره هدف وجود انسان را می‌گشاید و حقیقتی عمیق برای تأمل ارائه می‌دهد.
