PAGTUO SA KINABUHI PAGKAHUMAN SA KAMATAYON SA ISLAM
Ang pagtuo sa kinabuhi pagkahuman sa kamatayon (Ahiret) nagpasabot nga ang tawo moatubang og tinuod nga kamatuoran nga labaw pa sa kalibutanong kinabuhi. Sumala sa Islam, ang kalibutan usa lamang ka temporaryo ug pagsulay nga dapit, ug ang tinuod nga kinabuhi magsugod sa kalibutan sa kahangturan — ang Ahiret.
Ang Qur’an nagpahinumdom nga ang tawo gimugna gikan sa wala, ug nga ang pagkabuhi pag-usab human sa kamatayon posible usab pinaagi sa gahum sa Allah:
“Nagtuo ba ang tawo nga dili namo mapahiuli ang iyang mga bukog? Oo, bisan ang mga tumoy sa iyang tudlo among mapauli sa ilang orihinal nga kahimtang.” (Surah Al-Qiyamah 75:3-4)
Ang pagtuo sa Ahiret nagdala sa tawo nga molabaw sa materyal nga pagtan-aw sa kinabuhi ug mosaka sa usa ka mas halangdong moral nga responsibilidad. Kini nagpalig-on sa ideya nga ang buhat nga kaayo, katarungan ug kalooy kinahanglan buhaton dili lang alang sa kalibutanong ganti, kondili alang sa walay kataposang balos.
Gawas pa niini, ang pagtuo sa Ahiret naghatag og paglaum nga ang hustisya ipatuman ug ang mga walay sala hatagan sa ilang katungod. Kini nga panan-aw makatabang sa mga tawo nga nagduda sa kahulugan sa kinabuhi, pinaagi sa paghatag og kahayag ug kalinaw sa ilang kasingkasing.
Ang pagtuo sa Ahiret usa ka lawom nga kamatuoran nga nag-awhag sa tawo sa pagpamalandong sa iyang tinuod nga katuyoan sa paglungtad.
