Pagpuasa sa Islam
Sa Islam, ang pagpuasa mao ang paglikay sa pagkaon, ilimnon, ug pakighilawas gikan sa pagsubang sa adlaw hangtod sa paglubog niini sulod sa tibuok bulan sa Ramadan; dili lang kini pisikal nga buhat apan lakip usab ang pagpugong sa dila, kasuko ug pag-usik. Ang tumong mao ang pagpangusog sa kabubut-on, paghinumdom sa bili sa panalangin ug pagtan-aw sa kakulang sa uban.
Ang mga Muslim mokaon ug suhoor sa wala pa mobuntag ug mokaon sa iftar sa paglubog sa adlaw; kasagaran ang iftar mao ang higayon sa pagpakig-ambit ug panaghiusa. Ang mga masakiton, tigulang, mabdos/nagpasuso, ug mga biyahero gihatagan og kaharuhay; kadtong dili makapuasa mobawi sa ulahi o mosuporta sa mga kabus pinaagi sa fidya.
Ang pagpuasa dili lang gutom, apan usa ka pagsimba sa pagpamala sa kasingkasing ug pagpataas sa sosyal nga kalooy. Ang Propeta ﷺ miingon: “Kinsa man ang mopakaon sa usa ka nagpuasa sa iftar, makadawat siyag sama nga ganti, ug wala’y maminusan sa ganti sa nagpuasa.” (Tirmidhi, Sawm, 82).
Pagpuasa sa Islam
