ነቢይ በእስልምና ውስጥ”
የአምላክ ፈጣሪነት እና የሰው ኃላፊነት የሁሉም ዓለማት ፈጣሪ፣ ባለቤትና አለቃ የሆነው እግዚአብሔር፣ በእስከዚህ አሁን ያለነው ዓለም በተባለው የዓለም ክፍል ውስጥ ሰውን እንደ ተልኣኺ አኖረ። ሰውን መረዳት፣ መሰብሰብ እና መማር አቅም፣ መልካምንና ክፉን ለመለየት ችሎታ፣ መምረጥና ፈቃድን ለመጠቀም ችሎታ ሰጠው። የማስተዳደር መብቶችን ሰጠው። በአንድ ነገር በአጭሩ፣ ነፃነት ሰጠውና በመሬት ላይ እንደ እግዚአብሔር ተከታይ ላከው።
በዓለም ላይ ሰው በነፃነት መምረጥ የሚችልበት ሁለት መንገዶች አሉ፤ እውነተኛው መንገድ እና ውሸታማው። እውነተኛው የእግዚአብሔር መንገድ ነው፣ ውሸታማው ደግሞ የሰይጣን መንገድ ነው። እግዚአብሔር ሰው እውነተኛውን መንገድ እንዲያገኝ አምላካዊ መልእክቶችን እና እነዚህን መልእክቶች የሚያስተላልፉና የሚኖሩበትንም መልእክት በነባሪነት የሚያሳዩ ነቢያትን ላከ። ሰው የእግዚአብሔርን መንገድ ቢመርጥ፣ በዓለም ላይ ሰላምንና ጸጥታን ያገኛል፣ በኋላው ዘላለማዊ ሕይወት ውስጥ ግን ከነበረባት ጨካኝነት እና ከእርሷ የሚከተሉ ችግሮች ያመለጣል። እንዲሁም እነዚህን መንገዶች መምረጥ ለሰው በነፃነት ሰጥቷል፤ የእግዚአብሔርን መንገድ መመርጥ ማለት እስልምናን መመርጥ ማለት ነው።
እግዚአብሔር ሰውን በዚህ አስተምህሮ በምድር አኖረው። አንደኛውን ሰው (አዳምና ሔዋን) በምድር ላይ እንዴት እንዲኖሩ የሚያሳየውን አስተማረ። እነዚህ መጀመሪያ ሰዎች በጨለማ የአላውቀኝነት ዓለም ውስጥ አልወለዱም፤ እንዲሁም በእውቀት ተሞልተው በምድር ላይ ተልከዋል። አንዳንድ እውነታዎችን ያውቃሉ፤ የሕይወትን ደንቦች ተማሩ። የእነሱ የሕይወት መንገድ እግዚአብሔርን መታዘዝ ነበር፤ እስልምና። ለልጆቻቸውም “ሙስሊም” ይሁኑ፣ ማለትም ለአላህ ታዛዥ ተሆኑ ብለዋል።
እስልምና ከዘላቂ ጊዜ ጀምሮ ለሰው ሁለት ምንጮች ያለው ነገር ነው፤ የመጀመሪያው የአላህ ቃል፣ ሁለተኛው ደግሞ የአላህ ነቢያት ናቸው። እነዚህ ነቢያት የአላህን ቃል እንዲሰበክ፣ ትእዛዛቱን እንዲያስሩና በመልኩ ማሳየት እንዲችሉ ተልከዋል። የመጀመሪያው ነቢይ አዳም ነበር፣ መጨረሻው ነቢይ ሙሐመድ (ሰላም ለእሱ ይሁን) ነው።
በቁርአን ውስጥ በስም የተጠሩ ነቢያት እነዚህ ናቸው፦
አዳም፣ ኢድሪስ፣ ኑህ፣ ሁድ፣ ሳልሕ፣ ኢብራሂም፣ እስማኤል፣ ሉጥ፣ ይስሐቅ፣ ያዕቁብ፣ ዮሴፍ፣ ኢዮብ፣ ሹዓይብ፣ ሙሴ፣ ሀሮን፣ ዳዊት፣ ሰልማን፣ ዙልኪፍል፣ ኢልያስ፣ ኤልያሳ፣ ዮናስ፣ ዘከርያስ፣ ያሕያ፣ ኢየሱስ፣ ሙሐመድ (ሰ.አ.ወ)
ከእነዚህ በተጨማሪ፣ ዑዘይር፣ ሎቅማን፣ ዙልቀርናይን ስሞችም በቁርአን ውስጥ ተጠቅመዋል፣ ነገር ግን ነቢያት መሆናቸው አልታወቀም።
ነቢያት በቁርአን የተቀመጠውን አላህ ዓላማ ለማሳካት፣ የግለሰቡንና የማህበሩን ተግባር ማቃለልና የሕይወትን ጉዶች ማስተካከል የተባሉ አግዳሚዎች ናቸው። ይህ ሁለት ነገር እንደ ሥጋና ጥፍር ይዋሃዳሉ፤ ለዚህም አንዱን ከሌላው ማለየት እንደ እስልምና አላማ ያልተወደደ ነው።
ዛሬም እንደ ቀደመው በእስልምና አላማ ላይ የሚደርስ ሰው በሁለት ምንጮች ብቻ ይደርሳል፤ አንዱ ቁርአን፣ ሁለተኛውም የነቢዩ ሕይወት (ሲራ) ነው።
የቁርአንን መረዳት በሙሐመድ በኩል፣ እንዲሁም ሙሐመድን በቁርአን አቀራረብ መረዳት እስልምናን ማስተዋል ማለት ነው። አንዱን ካላስተዋልን ሌላውን አንረዳም።