ჰაჯი ისლამში
ჰაჯი არის ისლამის ხუთი ძირითადი სვეტიდან ერთი. ყოველ წელს მილიონობით მუსლიმანი პასუხობს ალლაჰის მოწოდებას და მიემგზავრება მექაში, წმინდა ქააბას მოსანახულებლად.
ეს მოგზაურობა არა მხოლოდ რელიგიური მსახურებაა, არამედ სულიერი ხელახლა დაბადებაც.
მორწმუნეები იცვამენ იხრამს — უბრალო თეთრ ტანსაცმელს, რომელიც სიმბოლოა იმისა, რომ ისინი ტოვებენ ყველა მიწიერ განსხვავებას. ყველა თანასწორია — მდიდარი თუ ღარიბი, მმართველი თუ მუშა…
ეს ტანსაცმელი ასევე გვახსენებს სიკვდილსა და აღდგომას — როგორც სუდარა.
ჰაჯის ყოველი ნაბიჯი სიმბოლურ მნიშვნელობას ატარებს:
ქააბას გარშემო ტრიალი გამოხატავს ალლაჰის ერთიანობასა და სამყაროს ჰარმონიას.
არაფათზე დგომა ნიშნავს საკუთარი შეცდომების აღიარებასა და მიტევების თხოვნას.
ეშმაკისთვის ქვის სროლა წარმოადგენს ბოროტებისა და ეგოიზმის წინააღმდეგ ბრძოლას.
ჰაჯი არის მოგზაურობა, რომლის დროსაც ადამიანი ავითარებს მოთმინებას, ზღუდავს საკუთარ სურვილებს და წმენდს გულს.
ბოლოს მორწმუნე აღარ ბრუნდება ისეთი, როგორიც იყო — იგი ბრუნდება სულიერად განახლებული, გულით სუფთა და მშვიდობით აღსავსე ადამიანი.
