Profeti në Islam
I Plotfuqishmi, Krijuesi dhe Sunduesi i të gjithë universit, e ka ngarkuar njeriun me një përgjegjësi të veçantë në këtë pjesë të krijimit që ne e quajmë botë. Ai ia ka dhënë njeriut fuqinë për të ditur, për të menduar dhe për të kuptuar, për të dalluar të mirën nga e keqja, për të zgjedhur dhe për të përdorur vullnetin e tij të lirë. Ai i ka dhënë autoritet dhe liri, dhe e ka dërguar atë në tokë si përfaqësues të Tij (halif).
Në këtë botë, njeriu ka dy rrugë themelore që mund t’i zgjedhë lirisht: rruga e së vërtetës (Haqq) — që është rruga e Allahut — dhe rruga e gënjeshtrës (Batil) — që është rruga e Shejtanit. Për ta udhëzuar njeriun drejt së vërtetës, Allahu i Lartësuar ka dërguar mesazhe hyjnore dhe, nga mesi i vetë njerëzve, ka zgjedhur profetë për t’i përcjellë këto mesazhe dhe për t’i treguar ato me jetën e tyre.
Nëse njeriu zgjedh rrugën e Allahut, ai do të gjejë paqe dhe qetësi në këtë jetë dhe do të arrijë lumturinë e përhershme në botën tjetër — në Xhenet. Por nëse zgjedh rrugën e Shejtanit, ai do të vuajë në këtë botë dhe do të ndëshkohet me dënim të përhershëm në botën tjetër — në Xhehennem. Zgjedhja e rrugës së Allahut quhet Islam.
Allahu e vendosi njeriun në tokë me këtë udhëzim. Çiftit të parë njerëzor (Ademit dhe Havasë) u dha udhëzime për mënyrën e jetesës në tokë. Ata nuk erdhën në errësirën e padijes, por me njohuri. Ata i dinin disa të vërteta dhe kishin mësuar rregullat e jetës. Stili i tyre i jetesës ishte bindja ndaj Allahut — pra, Islami. Ata i urdhëruan edhe fëmijët e tyre të ishin myslimanë — domethënë të bindur ndaj Allahut.
Dy burimet e Islamit
Bekimi i Islamit i ka ardhur gjithmonë njeriut nga dy burime themelore:
- Fjala e Allahut (shpallja hyjnore)
- Profetët e Allahut (paqja qoftë mbi ta)
Profetët nuk ishin thjesht përcjellës të fjalës së Allahut, por edhe shembuj praktikë të zbatimit të saj. Profeti i parë ishte Ademi (a.s.) dhe i fundit ishte Muhamedi (s.a.v.).
Profetët e përmendur në Kur’an janë:
- Ademi (a.s)
- Idrizi (a.s)
- Nuhi (a.s)
- Hudi (a.s)
- Salihi (a.s)
- Ibrahimi (a.s)
- Ismaili (a.s)
- Luti (a.s)
- Is’haku (a.s)
- Jakubi (a.s)
- Jusufi (a.s)
- Ejubi (a.s)
- Shuajbi (a.s)
- Musai (a.s)
- Haruni (a.s)
- Davudi (a.s)
- Sulejmani (a.s)
- Dhulkifli (a.s)
- Iljasi (a.s)
- Eliseu (a.s)
- Junusi (a.s)
- Zekerijjai (a.s)
- Jahjaja (a.s)
- Isai (a.s)
- Muhamedi (s.a.v.)
Në Kur’an përmenden gjithashtu edhe emrat e Uzejrit, Lukmanit dhe Dhulkarnjeinit, por nuk është e qartë nëse ata ishin profetë.
Detyra e profetëve
Profetët gjithashtu janë dërguar për të ndrequr sjelljen e individëve dhe të shoqërisë, në mënyrë që të përmbushen qëllimet e përcaktuara në Kur’an. Kur’ani dhe i Dërguari i Allahut janë të pandashëm. Nëse ndahen, nuk mund të kuptohet feja siç duhet, as të gjendet rruga e drejtë. Kush përpiqet të kuptojë Kur’anin pa të Dërguarin e Allahut, nuk do të arrijë në përfundimin e duhur.
Edhe sot, si në të kaluarën, njeriu mund ta kuptojë Islamin vetëm përmes:
- Kur’anit — fjala përfundimtare e Allahut
- Jetës së Profetit Muhamed — që gjendet në biografinë (Sirah) dhe hadithet e tij
Kush e kupton Kur’anin në dritën e Profetit, dhe Profetin në dritën e Kur’anit — ai e ka kuptuar me të vërtetë Islamin. Përndryshe, Kur’ani bëhet vetëm një grumbull fjalësh dhe jeta e Profetit vetëm një histori.
